Mirador de Masca

30-3-2017 

Tenerife heeft naast de El Teide vele andere mooie beklimmingen. Eén van die beklimmingen is de klim rondom Mirador de Masca. Van deze beklimming had ik prachtige foto's in het boek 'Cols' van Michael Blann gezien, dus deze mocht niet op mijn verlanglijstje ontbreken. Een klim die vrij onbekend is en ook wel Degollada del Cherfe wordt genoemd. 

Dit jaar (2017) waren Bauke Mollema en Tom Dumoulin op Tenerife ter voorbereiding op de Giro (en de Tour in het geval van Bauke). We weten nu inmiddels tot wat voor een grootse daden dat heeft geleid. Zouden ze tijdens de hoogtestage ook deze prachtige beklimming hebben gedaan? Kan toch haast niet anders. Deze wil en mag je gewoonweg niet missen.

Masca,  dat in het noordoosten van Tenerife ligt, is een oud piratenstadje. Verborgen in de bergen konden de piraten zich daar uitstekend terugtrekken en hun buit verbergen. Mijn buit zou juist bestaan uit het ontdekken van deze verborgen schat. En ik kreeg hem niet cadeau.

Vanaf het dorpspleintje in Buenavista del Norte begon ik aan de ruim 20 kilometer beklimming. 

De eerste 10 km gingen geleidelijk aan naar boven tussen groene velden, met af en toe een palmboom. Een paar kleine dorpjes werden gepasseerd. Het was heet.

Omdat ik vrouw en kind had afgezet in Garachico, startte ik pas na het middaguur met de klim. Niet ideaal natuurlijk, maar het was niet anders. Ik wist dat de laatste 4 km van Masca naar Mirador de Cherfe extreem zwaar zouden worden. Van de rest van de klim had ik eigenlijk weinig idee. Zo werd ik enigszins verrast door twee vrij steile afdalingen die de klim onderbraken. Omdat ik van mijn vrouw en kind hou, wilde ik graag terug naar waar ik ze achter liet. Dat betekende dat mijn heenweg ook mijn terugweg zou worden. En dat die fijne afdalingen dus op de terugweg flinke klimmetjes zouden worden.

De eerste van die afdalingen bracht me in Masca. Onherbergzaam gebied met schitterende vergezichten. De weg meandert door de bergen heen. Bij iedere bocht vraag je jezelf af welk natuurschoon je nu weer te wachten stond. Zo mooi had ik het nog niet eerder gezien.

Nadat ik door de eigenaar van het plaatselijke restaurantje gerust was gesteld, dat het gekrijs dat door merg en been ging en door de bergen heen galmde, niet van een kind was, maar gewoon van de geit van Masca die verderop aan een touw vastgebonden was, begon ik aan De Klim. Die hoofdletters verdient de klim ja. Vier kilometer lang op de pedalen gestaan. Nou had ik geen fijn bergverzetje op mijn huurfiets zitten, maar ook op mijn eigen fiets had ik waarschijnlijk Thomas Voeckler verslagen met het trekken van moeilijke gezichten. Respect voor deze klim. Voor zijn schoonheid. En ook voor zijn steilheid. Ik had nog wel vijf tandwieltjes lichter willen schakelen. Trap voor trap, harkend naar boven. 

De weg loopt eigenlijk van Buenavista tot aan Santiago del Teide. Na Mirador del Cherfe dus ook nog een paar kilometer afgedaald naar Santiago del Teide. In het stadje direct rechtsomkeer gemaakt en met het vooruitzicht vrouw en kind weer te zien in Buenavista, begon ik met een glimlach op mijn gezicht aan de terugweg. Ik ging kapot.

Dit is typisch zo'n klim die je tijdens het fietsen verafschuwd. Wat een hitte en wat een stijgingspercentages. En hoe halen ze het in hun hoofd om die haarspeldbochten zo steil aan te leggen? Je hoort jezelf hardop zeggen: "Deze ga ik nooit meer doen." En dan zit hij erop. Het eerste colaatje is binnen. Je vertelt hoe het ging en hoe de berg tegen je deed. Je merkt dat je met enthousiasme vertelt. Je beseft dat juist het afzien de klim extra speciaal maakte. En je hoort jezelf zeggen: "Deze wil ik zeker nog een keertje doen!"

Als je naar Masca wilt klimmen en dalen, dan kan je dat het beste doen aan het begin van de dag of juist in de namiddag. Gedurende de dag is het een komen en gaan van taxi's die toeristen naar het pitoreske Masca brengen. De chauffeurs kunnen gelukkig goed rijden in de bergen, maar tegelijkertijd hebben ze altijd haast. Als je die drukte kan mijden, is de beklimming nog adembenemender.